یکی از نیازهای اصلی بشر نیاز او به احترام و داشتن منزلت است. همچنین یکی از ریشه های به وجود آمدن مشکلات روانی و اخلاقی در سازمانها و کاهش انگیزه، رضایت و تعهد کارکنان، مسائلی مانند بی احترامی در روابط بین مدیران و زیردستان و نیز عدم احساس عزت نفس در مقایسه با دیگران است که منشأ آن کاهش منزلت و جایگاه اجتماعی کارکنان است.

نیازدر درون فرد است که او را به فعالیت و کار وا میدارد (هرسی و بالنچارد،3991). از جمله نیازهای ضروری انسان،که در صورت ارضا نشدن بر روان و در پی آن برعملکرد آدمی تأثیر عمده ای میگذارد،نیاز به احترام است که منشأً اصلی آن منزلت است. منزلت اصطالحا به جایگاهی اطلاق میشود که به سبب مجموعه ای از امتیازات و فضایل برای هر پدیده به وجود می آید.انسان در صورت داشتن منزلت به دو نتیجه یعنی احترام به خود (عزت نفس) و دیدن احترام از سوی دیگران دست می یابد که هر دو از نیازهای سطح باالی هرم نیازهای انسانی است (مازلو، فرگر و فادیمان،3991). همچنین در صورت دستیابی افراد به عزت نفس، عملکرد آنها نیز تحت تأثیر قرارمیگیرد و آنان در ابعاد مختلفی به پیشرفت دست می یابند شناسایی صحیح ابعاد اثرگذار بر منزلت افراد میتواندبه آنها در دستیابی به عزت نفس یاری کند؛چرا که در صورت عدم ارضای آن پیامدهایی مانند سرخوردگی، افسردگی و نهایتا نابودی کامل او را در پی دارد. با نگاه سازمانی به این موضوع، یکی از ابعاد رضایت شغلی، پرستیژ یا منزلت کارکنان است که درصورتی که نامناسب باشد (برای مثال توهین آمیز بودن آن) موجب کاهش رضایت شغلی و در پی آن مشکلات دیگر فردی و سازمانی میشود.
موضوع حفظ منزلت انسانیازجمله مواردی است که در قانون اساسی و دیگر قوانین کشور به آن تصریح شده، و لازم است در شئون مختلف مدیریت دولتی رعایت شود.

درمواد مختلف اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر کرامت و منزلت انسانی و برابری انسانها در برخورداری از حقوق و آزادیهای اساسی انسانی، صرف نظر از نژاد، رنگ،زبان، عقیده،دین، موقعیت اجتماعی،منشأ تولد، قومیت و غیره تصریح شده است(منشور حقوق بشر،3991).